Μεταγραφές II / Transcriptions II, 2006

Το έργο έχει σαν αφετηρία του τον “Διάλογο” του παρελθόντος με το παρόν μέσα από το βλέμμα. Αποτελείται από ένα οβάλ ανακλαστικό γυαλί, διαφάνειες από το έργο του Vermeer “Το κορίτσι με το σκουλαρίκι”, μια ψηφιακή εκτύπωση και ένα αυξομειούμενο φως. Όταν η ένταση του φωτός είναι πολύ χαμηλή, το γυαλί συμπεριφέρεται σαν καθρέφτης και ο θεατής βλέπει επάνω στην επιφάνειά του τον εαυτό του. Την επόμενη στιγμή, όταν το φως έχει όλη του την ένταση, ο θεατής μπορεί να δει καθαρά το πρόσωπο του κοριτσιού. Στη μέση της διαδρομής του φωτός οι δύο εικόνες, η εικόνα του κοριτσιού και εκείνη της αντανάκλασης του θεατή, σμίγουν σαν διπλοτυπία. Τα βλέμματά τους συναντιούνται. Στην ψηφιακή εκτύπωση που πλαισιώνει το οβάλ ανακλαστικό γυαλί, τα φτερά ενός λευκού παγωνιού είναι μια ακόμα αναφορά στο βλέμμα, καθώς απεικονίζουν τα “μάτια” της ουράς του. Δημιουργήθηκε για την έκθεση “Διάλογοι” που έγινε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονικής το 2006.

The work is based on the “Dialogue” between the past and the present through the gaze. It consists of an oval reflective glass, slides of Vermeer’s “Girl with the pearl earring”, a digital print and a fluctuating light. When the intensity of the light is very low, the glass acts as a mirror and the viewer sees his/her image on its surface. The next moment, when the intensity of the light is at its highest, the viewer can clearly see the girl’s face. Halfway through the course of the light the two images, that of the girl and that of the viewer’s reflection fuse as a duplicate. Their gazes meet. In the digital print that frames the oval reflective glass, the wings of a white peacock is yet another reference to the notion of the gaze, as they depict the “eyes” of its tail. It was created for the exhibition “Dialogues” that took place at the Macedonian Museum of Contemporary Art in Thessaloniki in 2006.